Naam: Patrick de Laat

Woonplaats: Berlicum

Geboortedatum: 28-06-1977

Geboorteplaats: 's-Hertogenbosch

Lengte: 1.92 m

Gewicht: ~71 kg 

 

Van jongs af aan heb ik altijd tegen een voetbal aangetrapt. Vanaf mijn 6de ben ik dan ook lid geworden van de plaatselijke voetbalclub BMC te Berlicum. Ik heb daar alle jeugdelftallen doorlopen en 1 kampioenschap mee mogen maken. Daarna heb ik de 20 voetbalseizoenen volgemaakt bij de senioren. Begonnen in het 3de elftal, geindigd in het 2de team met een kampioenschap. Tevens nog 10 jaar jeugdleider geweest tijdens mijn laatste 10 seizoenen. Maar langzaam ging het plezier weg en vond ik mijn passie in het tennis en wielrennen.

 

Vanaf 2002 lag de nadruk eerst nog op tennissen en een klein beetje fietsen. Via het tennis heb ik mijn huidige liefde Charlotte leren kennen waar ik eind 2005 mee samen ben gaan wonen. Al snel kreeg het fietsvirus me te pakken en werd het tennis steeds in mindere mate uitgeoefend. Zeker nadat ik in 2003 mezelf heb aangemeld bij WTC 't Goei Smoesje. Hier leerde ik van de gevestigde orde al snel de fijne kneepjes van het vak. Wat me tevens verbaasde was de fysieke inspanning die geleverd moest worden. Aangezien ik altijd gevoetbald had en over een goede conditie beschikte dacht ik wel "eventjes" aan te pikken. Maar nu is me wel duidelijk geworden dat voetballers eigenlijk maar "watjes" zijn. Wat ik ook nooit meer vergeet is de eerste keer dat ik op zondag meefietste. Halverwege de tocht werd een schifting gemaakt in een A en B ploeg. Ene Sjef kwam langs me fietsen en stelde me op de hoogte en vroeg meteen of ik met A of B meeging. Ik moest wel snel beslissen want A trok meteen stevig door. Gezien ik altijd met de beste meewil (wat overigens lang niet altijd lukt, maar proberen kan natuurlijk altijd) sprong ik meteen met de A-ploeg mee. Ik heb de rest van de tocht in het laatste wiel gehangen en was ontzettend blij toen we Middelrode weer infietste. Gelukkig pikte ik het tempo in de daaropvolgende weken vrij snel op en kon ik voortaan lekker meefietsen. Dit ook dankzij de extra trainingsuurtjes die ik er in het begin van het seizoen instopte. Gedurende die weken durfde ik me zelfs ook regelmatig op kop van het peleton te laten zien. In het begin een beetje lastig omdat ik de weg niet wist, maar dat was vaak een goei smoesje om weer van kop af te gaan.

 

Naar later bleek fietst WTC 't Goei Smoesje niet de hele winter door op de weg, maar duiken ze de bossen in als het kouder weer wordt. Hiervoor had ik geen fiets tot mijn beschikking. Gezien het feit dat ik fietsen erg leuk vond besloot ik maar een ATB te gaan kopen. Zo gezegd zo gedaan en op 2 november 2003 fietste ik voor de eerste keer mee op mijn spiksplinternieuwe mountainbike. Ook dit was weer totaal nieuw voor me, dus was het in het begin erg lastig aanpikken. Maar ook in deze discipline wist ik me vrij snel aan te passen zodat ik lekker mee kon fietsen en men niet op mij hoefde te wachten. Ik heb ook verschillende tourtochten meegereden. Dat beviel me erg goed, omdat wij vaak er toch een wedstrijdje van maakte om zoveel mogelijk mensen in te halen. En ergens een wedstrijdelement inleggen vind ik altijd leuk. Vandaar ook dat ik weleens een wedstrijd mee wilde gaan fietsen. Kijken hoe dat zou gaan, ruim 1 uur volle bak rijden. Na wat rondgevraagd te hebben bleek een van de eerste wedstrijden van het seizoen op ons thuisterrein werd verreden, namelijk de GP Kivada waar ik een 11de stek in de funklasse behaalde.

 

In de winter van '04/'05 moest het dan echt gaan gebeuren. Ik ben in het cross Team ZZPR.nl gaan rijden van Frank Groenendaal. Zonder ook maar enige ervaring meteen bij de elites begonnen. Dit viel natuurlijk niet mee en ik was vaak een van de laatste in de uitslag. Maar ik liet de moed niet zakken, en dankzij de vele intensieve en techniek trainingen van Kees van der Wereld op dinsdagmiddag was er snel verbetering zichtbaar. Ook in de zomers ging de trainingsarbeid flink omhoog en zo kon ik in de daaropvolgende seizoenen een aantal mooie uitslagen rijden.

 

Doordat Team ZZPR.nl steeds professioneler werd en het voor mij nog steeds hobby was en altijd zal blijven is in goed overleg besloten dat ik niet meer voor Team ZZPR.nl uit zou komen. Ik rijdt sinds seizoen '07/'08 als individueel voor Van Tuyl. De voorbereiding was veelbelovend, de uitslagen dat crossjaar vielen wat tegen. Over de gehele lijn was het wel beter, maar er zaten geen echte uitschieters bij waar ik stiekum op gehoopt had.

 

Voor seizoen '08/'09 heb ik het qua voorbereiding over een geheel andere boeg gegooid. Ik ben in dit seizoen ook de samenwerking aan gegaan met Peter van Linder. Dit om te kijken of er met intensieve begeleiding betere resultaten te behalen zijn. Mijn licentie is Amateur A geworden om zodoende de nationale MTB-wedstrijden bij de masters 30+ te kunnen rijden. Dit omdat de wedstrijdduur van 75 (nationaal) of 90 (internationaal) minuten veel beter bij een cross-wedstrijd aansluit. Het werd uiteindelijk een veelbelovende zomer. Met klasseringen die bijna allemaal top 10 waren en zelfs een overwinning op de weg in Maren-Kessel. Dit gaf natuurlijk veel voldoening en zelfvertrouwen voor het naderende cross-seizoen. Dit werd dan ook een zeer sterk en constant seizoen. De absolute hoogtepunten hierin waren de 14de plek op het NK, de bronzen medaille op het WK Masters en de 3de plek in het nationaal regelmatigheidsklassement voor elite/belofte. Dit seizoen is voor mij dan ook een bevestiging dat ik samen met Peter de juiste weg ingeslagen ben.

 

In seizoen '09/'10 wilde ik weer een stapje voorwaarts gaan zetten. De voorberreiding heeft enkele hoogte- en dieptepunten gekend. De slechte momenten waren mijn ziekte net voor het NK MTB en mijn val van de racefiets net voor het veldritseizoen. Toch heb ik ook weer mooie en betere resultaten weten te behalen. Ik heb de aansluiting gevonden met de toppers van de masters 30+ klasse met als resultaat: een 3de plek op het DK MTB, nog 3x podium bij MTB wedstrijden, net naast het podium op het NK MTB en ondanks mijn ziekte en pech toch nog een 2de plek in het bergrace klassement. Momenteel is het veldritseizoen alweer van start gegaan. Dit zal, zoals inmiddels bekend, gebeuren onder de vlag van cyclocross team Raats. Ook hier behaalde ik mooie resultaten met het goud op de districtskampioenschappen als hoogtepunt. Nationaal zat ik erg dicht tegen een podiumplek aan, totdat ik eind november mijn sleutelbeen brak. Door veel binnen te trainen heb ik mijn basisconditie weten te behouden en zo in januari nog eens 5 top 5 plaatsen kunnen behalen.

 

Seizoen '10/'11 ben ik vroeg begonnen door mijn gedwongen rust na een sleutelbeenbreuk. Mijn doel was om voor ons huwelijk op 15 april goed te zijn in de mtb-wedstrijden. Met 2x een overwinning en een 2de plek in de masters 30+ categorie kun je dat wel geslaagd noemen. Na ons huwelijk zou ik gaan pieken richting het NK mtb. In 6 weken tijd had ik net niet de topvorm te pakken voor de titel, maar een mooie 2de plek was ook zeker niet verkeerd! Na een korte rustpauze werd weer richting veldritseizoen gewerkt. Hier liep het zeker niet slecht, maar ook niet zo goed als gedacht/gehoopt. De concurrentie was sterker, maar desondanks wist ik toch een aantal mooie top-10 noteringen en een 2de plek op de districtskampioenschappen te behalen in mijn laatste seizoen op het hoogste niveau. Ik heb dan in januari een stap terug gezet naar de amateurs. Hier behaalde ik meteen 2 overwinningen, een 4de plek op het NK en als hoogtepunt een zilveren medaille op het WK Masters. Daarmee werd voor mij nog eens bevestigd dat je zonder al te veel talent maar met veel trainingsarbeid een mooi palmares bij elkaar kunt fietsen. Hopelijk kan ik dit het komend jaar voortzetten!

 

En of ik dat heb kunnen voortzetten in seizoen '11/'12! Ik heb een superzomer achter de rug. In het voorjaar, kwam ik door wedstrijden in Nieuwkuijk (4de), Havelte (1ste), Apeldoorn (1ste) en Groesbeek (2de) aan de leiding in het Topcompetitie klassement. Daarnaast wist ik door de resultaten in Wageningen (3de), Arnhem (2de) en Oosterbeek (2de) ook de leiding in de Holland MTB Cup te pakken. Ik was helemaal klaar voor het NK in Noorbeek. Maar daar gooide een haperende fiets roet in het eten en moest ik genoegen nemen met een zilveren medaille, wat natuurlijk ook erg fraai is! In het najaar is het normaal tijd voor rust om dan op te bouwen richting veldritseizoen. Maar met de 2 finalewedstrijden in beide klassementen was daar nu natuurlijk geen sprake van. Even kwamen de wedstrijden nog in gevaar door een val tijdens de training met gekneusde ribben als gevolg. Maar zo goed en kwaad als het ging wist ik in Steenwijk (5de) het eindklassement van de Topcompetitie binnen te halen! En een week later viel de Holland MTB Cup mij te prooi, de 6de plek in Lunteren was daar ruim voldoende voor! Ik ben nadien meteen doorgegaan met het veldritseizoen. De opneningscross in Harderwijk leverde meteen een mooie 3de plek op. Door het seizoen heen heb ik nog 4x het podium weten te behalen, maar ik heb nooit in topvorm kunnen geraken. Het was te vaak net niet, wat achteraf te wijten is aan te weinig rust. En dat uitte zich weer in ziekte en blessures. Over de gehele lijn was het wel constant met al mijn uitslagen tussen de 2de en 8ste plek. Over het gehele seizoen gezienwas het natuurlijk een geweldig jaar met in totaal 20 keer podium!

 

Seizoen '12/'13 zit er qua MTB-en weer op. Dit jaar bewust gekozen voor veel minder wedstrijden om toch wat frisser aan het veldritseizoen te kunnen beginnen. Het Topcompetitie klassement viel na mijn twee 5de plaatsen in water door het missen van Apeldoorn. De 4 en 5de wedstijd leverde een 5de en 3de plek op. Kortom de vorm voor een mooi NK Steenwijk was aanwezig. Na een enorme klapper in het begin van de race, was deze wedstrijd eigenlijk al meteen gereden voor mij. De Holland MTB Cup bracht mij echter meer geluk! Na Wageningen (3de), Arnhem (2de) en Oosterbeek (5de) stond ik op een 2de plek in het tussenklassement. Na een goede vakantie, zonder al te veel training en met nog wat pijn in de ledematen van mijn val op het NK moest de laatste wedstrijd in Lunteren gereden worden. Hier wist ik een 10de plek uit het vuur te slepen welke voldoende was om 2de te worden in het eindklassement. Tussendoor wist ik bij het DK Tijdrijden nog een bronzen medaille te veroveren. Dit jaar dus anders toegewerkt naar net veldrit seizoen, hierdoor kwam ik in het begin te kort om echt voor de prijzen mee te doen. Wel wist ik een 3de plek in montfoort te behalen. November ben ik dan 1,5 week in de warmte op Gran Canaria gaan trainen. En dit begon zijn vruchten af te werpen in de 2de helft van het seizoen. Het ging met de week beter, en met 2de plekken in Breda (DK), Haarlemmermeer, Ureterp en Boxtel had ik de stijgende lijn richting NK te pakken. Helaas raakte ik 1,5 week voor het NK aan de sukkel en was het maar de vraag of ik kon starten. Uiteindelijk ging dat wel en met een 6de plek moest ik dan ook tevreden zijn. Gezien het niveau van mijn concurrenten en mijn gereden uitslagen kan ik niet anders dan tevreden zijn over afgelopen seizoen.

 

Seizoen '13/'14 heeft niet veel goeds gebracht. Ik ben aan de sukkel geraakt met mijn rug waardoor wedstrijden rijden niet mogelijk was.

 

Seizoen '14/'15 zit er inmiddels al op voor mij. Ik ben halve marathons gaan rijden ivm met rugproblemen. Zonder prestatiedruk, gewoon om eens te ervaren hoe dit is en bovenal hoe mijn rug dit vindt. Nou, er is weer een prachtig mooie wereld voor me open gegaan. Dit is heel wat anders dan de korte rondjes die ik gewend was. Maar gezien de resultaten, vindt mijn rug het prima, en ikzelf ook! Met diverse podiumplekken, winnaar van het Sforz Teamklassement, Runner-up in het Sforz individueel klassement ga ik zeker niet klagen, en dat in een verkenningsjaar! Als klap op de vuurpijl besloot ik het NK Marathon te gaan rijden, welke me een prachtige bronzen plak op heeft geleverd. Gezien mijn fysieke problemen is dit een prestatie met enorm veel waarde voor mij, nooit gedacht (evenals de Fysio's en artsen) dat ik dat nog zou kunnen. Maar dat dank ik aan de discipline om 2x daags rugversterkende oefeningen te doen, en de steun van mijn vrouw, die toch elke keer weer mee op pad gaat!

Seizoen '15/'16 is een prachtig seizoen geworden. Ik ben trots op de vele podia waarop ik gestaan heb. Met als uitschieters een 3de plek in de Erbeskopf marathon en zilver bij het NK MTB Marathon in Eijsden. Tevens wist ik twee wedstrijdreeksen te winnen: de Duitse 8.MTB-Challenge en de Nederlandse Sforz-Cup.

 

Seizoen '16/'17. Na een seizoen met hele marathons wat me erg goed beviel was het dit jaar dan, 1 jaar eerder dan gepland, tijd om de wereld van meerdaagse te ontdekken! Via de LCMT en de Zillertal Bike Challenge (ZBC), allebei 3-daagsen voor individuen, zou ik de Transalp (duo) gaan rijden. Om in het najaar nog te vlammen tijdens het NK Marathon. Ik kijk met gemengde gevoelens terug op deze jaargang. De aanloop naar de Transalp was perfect. Met her en der podiumplekken in de losse “trainingsmarathons” en een 2de plek in de LCMT lekke ik klaar voor het sluitstuk van de eerste seizoenshelft. De Zillertal zou ik als laatste voorbereiding gaan rijden op de Transalp, totdat mijn teampartner zijn pols brak en het hoogst onzeker was of ik uberhaupt nog aan de Transalp zou kunnen deelnemen. Met dat in gedachten, heb ik van ZBC mijn hoofddoel gemaakt, en hoe! Ik werd overall 12de, 1ste niet elite, en dus ook winst in mijn leeftijdscategorie. Tijdens dit evenement lukte het me ook om een nieuwe teampartner voor de Transalp te strikken. Wel veranderde hierdoor de klasse van Master naar Elite gezien de jeugdige leeftijd van mijn nieuwe partner. Blijkbaar was ik tijdens de ZBC erg diep gegaan gezien de voorhoofdholte ontsteking de week erna. Zwak en ziekjes dus richting Transalp afgereisd, waar de eerste 2 etappes niet echt soepel liepen. Maar gelukkig beterde ik, en kropen we langzaam richting top 20 overall, totdat een nare val alles verpestte. Ikzelf kwam er gelukkig goed vanaf, de kaderbreuk was veel erger. Op een te kleine geleende fiets vond ik het in etappe 6 van de 7 in totaal welletjes en besloot uit koers te stappen. Mijn rug had het zwaar te voorduren en ik vond het niet meer verantwoordt op zo’n technisch parcours. Een fikse domper dus. En die domper kreeg nog flinke nasleep, ik had mijn rug op de andere fiets blijkbaar zo geforceerd, dat zelfs trainen niet meer mogelijk was. Gelukkig ging dat snel weer beter, en zo liet ik me verleidden om toch naar het NK Marathon toe te werken. Tijdens de eerste marathon in aanloop naar het NK, ging het echter volledig mis, mijn rug begaf het, waardoor er meteen een dikke streep onder het seizoen kon. Ook het geplande veldrijden ging niet door. Al met al t/m de ZBC een top-seizoen. Daarna kon het niet slechter.