9th Wave Bike Marathon

Apeldoorn, 07-03-2020

Vandaag stond de eerste Nederlandse marathon op de kalender. Zoals gewoonlijk kies ik er de eerste marathons voor om de kortere afstand (72 km) te rijden om er een beetje in te komen. Zo ook nu. Waar je in Duitsland rustig 15 minuten voor de start aan kunt komen om nog op de eerste rij plaats te kunnen nemen, was dat vandaag anders. Met nog 20 minuten te gaan stonden er zoveel man (~400 starters) voor me, dat ik de eerste rij niet eens kon zien…. Maar met wat handig manoeuvreer werk kon ik toch mooi door schuiven naar de 3de startrij.

Bij de verkenning had ik al gezien dat het in de eerste kilometers brede paden waren, maar dat er maar een smal spoortje moddervrij was. Inhalen zou lastig zijn. Gelukkig kon ik met de start goed mee, en door een aantal keer de juiste keuze te maken qua spoor kon ik mooi als laatste aan een omvangrijke kopgroep aanhaken. Ik koos ervoor om erachter te blijven rijden en uit het gedrang te blijven.

Ik koos voor deze tactiek omdat ik mezelf ook niet op wilde blazen, en al maanden geen koers meer in de benen had. Het ging echter verrassend goed, de gaatjes die vielen reed ik met gemak dicht. Op het moment dat we achter in het veld van de 105 kilometer reden op een zwaar modderstuk, verbrokkelde de complete kopgroep. Ik koos wederom een aantal maal een alternatief spoor en kwam na het slopende stuk alleen te rijden. Geen idee op welke plek. Ik bleef stug tempo rijden en net voor een singletrack (erg lang) sloot ik bij 2 man aan.

Het bleek dat dit de 2 koplopers waren! Maar op deze singletrack kwamen we weer achter een grote groep achterblijvers te rijden, inhalen was geen optie, en zo kwam zo’n beetje iedereen weer terug. Maar op het moment dat we weer de bredere paden opschoten ging de gaskraan bij de 2 voorop vol open. Het kostte me voor het eerst moeite, maar ik wist met 4 andere weer aan te sluiten. Nu ging het echt snel, en op een klimmend stuk vielen er weer gaten, ik zat achteraan en kon helaas net niet aanpikken.

Ik kwam zo na 30 kilometer alleen op plek 3 te rijden. Ik besloot tempo te blijven rijden en maar zien waar het schip zou stranden. Vlak voor ingang van de 2de ronde sloot er toch weer iemand van achteruit bij me aan. En na de aanmoedigingen van Lot en Thijs bij de doorkomst wist ik hem ook vrij snel weer kwijt te spelen. Ik kon goed tempo blijven rijden, met het idee plek 3 veilig te stellen, maar het was nog lang. De 2 voor me kennende zou ik die niet meer terug zien.

Maar met nog een paar kilometer te gaan zag ik ineens een 2-tal voor me rijden. Nee, dat kan niet, dacht ik nog. Ik veegde maar eens het zand uit mijn ogen en keek nog eens goed. Toch wel, en met een licht verhoogt tempo wist ik het gaatje te dichten! Zo gingen we met 3-en de laatste bocht door om af te gaan sprinten voor de winst. Die zat er helaas niet in, maar met een 2de plek overall en 1ste bij de masters 40+ kan ik niet anders dan dik tevreden zijn.

Seizoen 2020

Berlicum, 06-02-2020

Het is even stil geweest op de site. Vanaf de marathon in Oss vorig jaar heb ik ook geen wedstrijden meer gereden. Wat aan het kwakkelen geweest met mijn gezondheid, maar sinds januari gaat het gelukkig weer de goede kant op. Na 1 maandje van training ben ik dan ook eens vooruit gaan kijken wat ik in 2020 zoal wil gaan rijden. Ik heb al wat wedstrijden aangemeld welke in de kalender te zien zijn.